Konusu

Evin holünde uzun bir zaman…
Kadın, erkeğe gülümsüyor…
Erkek “bir oyun” olduğunu o anda seziyor…
Kadın, pencere kenarına doğru gidiyor usulca…
Kadın, kandırmacaları yaşamına ilke edindiğine
kendisi de inanmak istemiyor.

O anda anlıyor erkek kadının hasta olduğunu,
o anda her şeyi fark ediyor…

Diyor ki:
“Boşunadır ağlayıp haykırman biliyorum,
boşunadır ummak tükenmeyi…”