Çözüm Sürecinde Kürdistan Günlükleri

Konusu

Ben De Olsam Dağa Çıkardım!
Benım De Anadilim Yasaklansaydı...
Ben De Bilmediğim Bır Dili Konuşamadığım İçin İlkokulda Öğretmenden Tokat Yeseydım...
Benim De Kültürüm Aşağılansaydı...
Benim De Kimliğim İnkâr Edilseydi...
Benim De Kürt Demem, Kürdistan Demem Mahkemelik, Hapislik Suç Sayılsaydı...
Bana Da Devlet, “Kürtçe Diye Bır Dil Yok!” Deseydi...
Bana Da Devlet, “Kürt Yok Türk Var!” Deseydi...
Bana Da Devlet, “Kürt De Var, Kürtçe De Var!”
Dediğim İçin Baskı Yapsaydı, Mahkemelere Verse, Hapislere Atsaydı...
Bana Da Devlet, Kürt Olduğum İçin Vatan Haini, Düşman Muamelesi Yapsaydı...
Bana Da Devlet ‘Eşit Vatandaşlığı’ Çok Görseydi...
Bana Da Devlet Kürt Olarak ‘Kendi Kendimi Yönetmeyi’ Bölücülük Saysaydı...
Benim De Doğduğum, Büyüdüğüm Yerlerin Kürtçe İsimleri Türkçeleştirilseydi...
Benim De Kürtçe Anadilimde Eğitim Görmeme Devlet Hayır Deseydi...
Benim De Köyüm, Evim Barkım Yakılıp Yıkılsaydı...
Benim De Yakınlarım ‘Faili Meçhul Cinayetler’de
Öldürülseydi...
Benim De Anam Babam Üstelik Kendı Memleketlerinde O Derin Sürgün Acısını Yaşasaydılar...
Benim De Abilerim Diyarbakır Askerî Cezaevi’nden, O Zulümhaneden Geçseler, O Cehennemde Bok Yemek Zorunda Bırakılsalardı...
Ben De Dağa Çıkardım!