20.yüzyılın önde gelen ses sanatçısı olan Selçuk, klasik Türk müziğine eşlikli solo vokal anlayışını getirmiştir.

1917’de tarım öğrenimi için Macaristan’a gitti fakat bir süre sonra geri dönerek kendisini müziğe verdi.Aynı yıl Darülelhan’a girdi.

Cumhuriyet’in ilanından iki ay önce Muzikai Humayın’da görev aldı.Daha sonra Cumhurbaşkanlığı Fasıl Heyetin'de dört yıl çalıştı.1926’da bu görevden ayrılıp İstanbul’a döndü.

1927’de Sahibinin Sesi firması tarafından Paris’e gönderildi ve Paris Konservatuarı'ndan solfej, şan ve piyano dersleri aldı.

Sanatçı, 1942 yılında İstanbul Belediye Konservatuarı İcra Heyeti’ne katıldı.Konservatuar arşivi için 15 seçkin yapıtını plağa okudu.Bir yıl sonra da bu görevinden ayrıldı.

1953’de İstanbul Radyosun'da danışmanlık yaptı ve İstanbul Belediye Konservatuarı icra Heyeti Başkanlığı'na getirildi.Burada on altı yıl hizmet verdi.

Daha sonra İTÜ Türk Musikisi Devlet Konservatuarı'nda repertuar öğretmenliği yaptı.

Olağanüstü bir sese sahip olan Selçuk’un en önemli özelliği, eski okuyuş tarzı ile yeni anlayışı bir araya getirerek ortaya harika bir icra tekniğini çıkarmasıydı.

Bunlarla birlikte üç yıl Fransız Tiyatrosu’nda, beş yıl Melek Sineması’nda ve yirmi üç yıl Saray Sineması’nda konserler verdi.

Münir Nurettin, 400 dolayında plağa imza attı ve bunlardan birkaç tanesi çoksesli müzik denemesiydi.

Yapıtları: Gül Yüzünde Göreli Zülf-i Semen-say Gönül, Saki, Safa-yı Metle Parıldasın Camımız, Hülyama Doğan Son Güneşim, Son Hevesimdi, Varalım Kuy-ı Dilaraya Gönül Hu Diyerek, Bir Söz Dedi Canan ki Keramet Var İçinde, Rindlerin Akşamı, Ne Doğan Güne Hükmüm Geçer Ne Halden Anlayan Bulunur, Endülüs’te Raks,Aziz İstanbul, Sessiz Gemi, Rindlerin Ölümü, Sen Şarkı Söylediğin Zaman, Dumanlı Başları Göklere Ermiş, Yedi Renk Üstüne Hareli Dağlar,Söyle Sevgili.

Kaynak:Biyografiler.com