Florinalı Nâzım Bey’in en belirgin özelliği, yeteneği olmadığı hâlde şairlik iddiasında bulunan bir edebiyat meraklısı olmasıdır.

Florinalı Nazım, 1883 yılında o zamanlar Osmanlı Devletine bağlı olan Yunanistan'ın Makedonya kesiminde Manastır’a bağlı bir kasaba olan Florina'da doğmuştur. Asıl adı Mehmet Nâzım Özgünay'dır. Babası, Manastır Evrak Müdür Muavini Halid Nâzım Bey'dir. İlk ve ortaöğrenimini babasının görev yaptığı Manastır’da tamamladı. Ardından 1901 yılında İstanbul Hukuk Mektebi’ne girerek 1906 yılında mezun oldu.

Florinalı Nazım, okuldan mezun olduktan sonra da dahiliye Nezareti ile Emniyet-i Umumiye'de memur olarak çalıştı. Aynı kurumun neşriyat şubesi müdürlüğünü yürüttü. Polis Mecmuası'nın müdürlüğünü yaptı. Gümüşhane Mektupçuluğu’ndan emekli oldu.

1922 yılında doğum sırasında önce eşi Emine Hanım'ı, çok kısa bir süre sonra da bebeklerini kaybetti. Şair elinde kalan tek yakını ilk kızı Aliye Meliha Hanım'ı, "küçük şaire" olarak yetiştirdi ve dönemi içerisinde tüm edebiyat dünyasına tanıttı.

Florinalı Nazım, 1926 yılında üstün zekâlı olduğuna dair düzmece bir rapor aldı ve kendisine Türk Şiir Kralı ünvanını, yine kendisi verdi. 1933 yılında Üsküdar'daki evinde çıkan büyük bir yangından sağ kurtuldu ancak pek çok kıymetli evrakını kaybetti. Gümüşhane Mektupçuluğu'ndan emekli olduktan sonra, yüksek tansiyon nedeniyle İstanbul'da vefat etti. Kabri Topkapı Mezarlığı'nda'dır.

Megaloman karakteriyle dikkati çeken Florinalı Nazım, gerek hayatı boyunca gerekse ölümünden sonra alayla anılmış bir isimdir. Sanatının önüne geçen bu tavrı, onun edebiyat tarihindeki yerini de zayıflattı. Kendisinin tüm dünya tarafından tanınan bir şair olduğuna inanan Florinalı Nazım, vefat etmiş şairlerin ölüm yıldönümlerinde, kabirlerinin başında tertip ettiği anma günleri ve kızına okuttuğu şiirlerle meşhurdur.

Türk edebiyatında hakkında en çok yazı çıkan isimlerden biri olan Florinalı Nazım, eserlerine en çok takriz (dönemin önde gelen âlim ve ediplerinin yazdığı övücü takdim yazıları) yazılan edebiyatçı olma özelliğine de sahiptir. Bir Abdülhak Hamit Tarhan hayranı olan Florinalı Nazım, kendisini onun varisi olarak ilan etti.

Florinalı Nazım, ömrünün sonuna kadar pek çok fıkra, karikatür ve espriye konu olacak bir hayat yaşadı. Onun hayatının önemli bir bölümü, kendisinin dahi, bilge bir şair olduğunu ispat etmeye çalışmasıyla geçti. Kendine yönelik bu övgüleri sağlamak için giriştiği yollarsa onun türlü şakalara konu olmasının önünü açtı.

Florinalı Nazım, Abdülhak Hamit Tarhan, Sami Paşazade Sezai, Halid Ziya Uşaklıgil, Cenab Şahabeddin, Mehmet Akif Ersoy, Mithat Cemal Kuntay gibi pek çok önemli ismin peşinden koşar, her türlü işlerini görür. Gölgeleri gibi takip ettiği pek çok isimden imzalı fotoğraflar ve kendi şiirleri için övücü yazılar koparmasını bilir. Tüm bu övgü dolu yazıları ve fotoğrafları da eserlerinde yayımlar.

Kendisini övmek ve büyük şair olduğunu ispatlamak kaygısının bir neticesi olarak Florinalı'nın eserleri oldukça dağınık bir yapıya sahiptir. Eserlere eklenen takrizler, değerlendirme yazıları, kendisi ve kızıyla ilgili haber ve resimler, mektuplar eserlerinin asıl maksadını ikinci planda bırakır. Bununla birlikte, sanat bakımından verimsiz bir isim olmayan Florinalı Nazım, geride ciddi yekûnu tutan eserler bırakmıştır.

1908 yılında yazdığı Mehâmid-i Hamîdiye kitabı Abdülhamit II'ye dair övgüler içerir.

Florinalı Nâzım, kimi yakalarsa saatlerce konuşup manzumelerini dinlettiği için lakaplarından biri "Tıraşçı"ydı ve karikatürlerinde bazen eline bir ustura verilirdi.

Deha sahibi bir şair olduğuna, kâinatça tanındığına ve şaşaalı bir edebî hayat yaşadığına samimiyetle inanmakla kalmayıp buna herkesi inandırmak için ümitsizce mücadele eden Florinalı, kendi kendisiyle doluydu ve bütün kitapları aslında kendisine dairdi. Abdülhak Hamit Tarhan gibi büyük şöhret olmayı en tabii hakkı olarak görüyor, şöhretin yolunun da basından geçtiğini iyi biliyordu. Reklamın kötüsünün olamayacağını erkenden fark etmiş ve gazetelerde kendinden söz ettirmek İçin hayran olduğu tanınmış şahsiyetlere işlerinde yardımcı olmaya ve Tevfik Fikret gibi herkesin saygı duyduğu "büyük ölüler"in ölüm yıldönümlerinde ihtifaller düzenlemeye başlamıştı. Hakkında yazılan övgülerin hepsi istihzalıydı, fakat o istihzayı ya fark etmiyor yahut fark etmemiş gibi davranmak işine geliyordu. Peyami Safa'nın kendisini "şiir kralı" ilân etmesini de çok ciddiye almıştı.

1924 yılında yazdığı Cumhuriyet Marşları, Cumhuriyet'in ilânıyla ilgili destanî şiir parçalarından oluşmuştur. 1925 yılında yazdığı Hâtırât-ı Meşâhir, pek çok kişiye dair anma toplantılarında kızı tarafından okunan şiirler, şairin eserleriyle ilgili yazılar, mektuplar ve notlar, çeşitli fotoğrafları içeren bir eserdir. Bu eser, şairin kendi yarattığı hayal dünyasının gerçekliğine ne kadar inandığının da göstergesidir.

Florinalı Nazım, 6 Haziran 1939 tarihinde İstanbul'da yüksek tansiyon nedeniyle 56 yaşında ölmüştür.

Eserleri :
1908 - Mehâmid-i Hamîdiye
1909 - Sünbülistan-ı Musikî
1918 - Zafer Teraneleri
1921 - Terennümler-Teellümler
1921 - Ziya Gökalp'ın Tabutu Huzurunda
1924 - Cumhuriyet Marşları
1925 - Nef'i ve Fikret'in Büyük Ruhlarına
1925 - Hâtırât-ı Meşâhir
1927 - Yadigâr-ı Takdis-i Fikret
1927 - Ebediyet Yolunda Bir Hitabe
1928 - Türk'ün Büyük Zaferi
1928 - Şâir-i Âzamımızı Tebcil
1934 - Türk Şiir Krallığı Neden ve Nasıl Doğmuştu?

Şiir Kralı Florinalı Nâzım’ın şiirlerinden biri:
Gecenin karanlık, derin semasında
Peri alayları, eb‘adı kucaklar
Ay çıkınca hepsi bulut gibi kaçar
Gizlenir kamerin altın ziyasında
Hüsün ilahesinin gölgesi midir?
Gümüş bir tül gibi yayılan mehtab
Yıldızlar, ruhuma ederken hitab
Nur dalgalarıyla zulmetler erir
Saf köpükler gibi envarı akar
Cihanı kaplayan mavi denizin
O parlak aleme, yükselmek için
Ruhum, şevk içinde göklere bakar


Kaynak:Biyografiler.com