Konusu

Ben genellikle ''Hayır!'' diyen bir yazarım. Ağzımdan ya da kalemimden doksan dokuz kez ''Hayır'' çıkarsa, ancak bir kez ''Evet'' çıkar.
Önyargılarla, kör inançlarla, basmakalıp düşüncelerle, sığlıklara, sıradanlıklara, müritliğe ve şeyhliğe, bütün dokunulmazlıklara ''Hayır!''.
Ama ölüme karşın güneşin her sabah doğduğunu ve hayatın güzel olduğunu hiçbir zaman unutmadan; karamsarlığa, kötümserliğe, umutsuzluğa kapılmadan ''Hayır!'' Ama ''Adalet''e ve ''Adil Olmak''a gözü kapalı ''Evet!'' Demokrasi ve insan haklarını savunarak içeren içererek savunan Adalet'e ''Evet!''
O, elinde terazi tutan, gözleri bağlı genç kadına aşığım ben! Herkes için ''Adalet'' aradığım ve onu savunduğum için, edebiyat ve şiirden zaman çalmak pahasına, gazete yazarı oldum. Benim de bir görünmez terazim var, bir kefesinde edebiyat, şiir ve sanatın estetiği, öteki kefede adaletin ve gazete yazılarıyla adaleti arayan yazarın etiği.