Konusu

Şu zehirden daha acı ve muğber günlerin asık çehresini seyretme, bilemediğim bir sırla, muhayyileme mazinin en tatlı ve gü neşli günlerini yaklaştırıyor ve ruhuma ürperti veren bu tezat vicdanımı ağlatırken, ben, bağrımdan kopan bir hıçkırıkla, kendisini ifadelerime muhatab kabul edenlere şöyle sesleniyorum:
Sen... Sen ki, cihan çapında son ümitlerin şekillendirdiği en son sığınaksın !.. Vicdanından nasip payı bulunan herkese kanlı gözyaşları döktüren bunca ciğersüz hadiseye hep, gözlerine mil çekilmiş bir ama gibi mi bakacaksın? Senin de vicdanın varlığına şahid, dökecek bir kaç damla gözyaşın yok mu?