Ana

Konusu

Her gün fabrikanın çığlık çığlığa öten düdüğü, işçi mahallesinin ağır, dumanlı havasını yırtarcasına çınladığında, asık suratlı yorgun insanlar ufacık kül rengi evlerinden dışarı fırlar, korkudan kaçışan hamam böcekleri gibi hızlı adımlarla koşuşarak, sabahın ayazında daracık sokaklardan geçip sarı ve yapışkan gözlerinin çamurlu kaldırımları aydınlattığı yüksek fabrika duvarlarına doğru akarlardı. Yürüdükçe çamur ayaklarının altında vıcıklaşır, henüz uykunun etkisinden kurtulamamış sesler boğuk haykırışlar şeklinde yükselir, kaba saba küfürlere karışırdı. Makinelerin ağır homurtusu olanca gürültüsüyle işçileri karşılar, kalın sopalara benzeyen yüksek, kara bacalar tehditkar bir bekçi gibi bütün mahalleye egemen olurdu...