İtalyan opera bestecisi olan Bellini’nin eserlerindeki en önemli özellik vokal çizgisi olmuştur.

Daha sonra istek üzerine Napoli Operası için “Bianca e Fernando”yu yazdı. Bu ilk yapıtının başarılı olması başka siparişler almasını sağladı.

1927 yılında Milano’daki Scale Operası için II.Pirata’yı ve 1928’de de Zaira ve La Siaraniera’yı yazdı.

Sonraki altı operasının librettosunu en iyi sahne şairi Felice Romani yazdı. Bu operaların en önemlileri: 1830’da Romeo ve Juliet temasından alınan “Capuletti edi Montecchi.”

1831’de yazdığı “La Sonnambula” (Uyurgezer Kadın) ve aynı yılın sonlarına doğru “Norma” yı yazdı.

I.Pirutani adlı eseriyle ününü pekiştirdi.

Resitatif pasajlara eşlik için orkestrayı kullanması müzikte önemli bir gelişme sağladı. Ancak, eserlerindeki en önemli özellik berrak melodiydi.

Bu konudaki farklılığı, Gaetano Donizetti, Meyerbeer veya Gioacchino Rossini’nin eserlerinde değil, arkadaşı ve eserlerinin hayranı olan Frederic Chopin’in noktürnlerinde buldu.

Vincenzo Bellini, Franz Liszt, Carl Czerny, Sigismond Thalberg, Henry Herz ve Johann Peter Pixis gibi arkadaşlarıyla birlikte I.Pirutani’den alınan marş teması üzerine altı varyasyon yazdı.

The Hexameron başlıklı bu eser büyük başarı kazandı ve Listz tarafından orkestraya uyarlanarak icra edildi.

Kaynak:Biyografiler.com