İtalyan ressam Raffaello, İtalyan Rönesans’ının en önemli ressamı ve mimarlarından bir tanesi olmuştur. Raffaello Sanzio da Urbino, kısaca Rafael olarak bilinen Rönesans dönemimin İtalyan ressamı ve mimarıdır. İtalyan Yüksek Rönesansı’nın dört büyük temsilcisi vardı; Leonardo da Vinci, Michelangelo Buonarroti, Donatello ve Raffaello

1491 yılında 8 yaşında annesi Magia’yı kaybetti ve bunun üzerine babası yeniden evlendi. 3 sene sonra 1494 yılında babasını da kaybeden Raphael’in tek velisi rahip amcası Bartolomeo olsa da üvey annesi onu bırakmadı. Üvey anneye dava açan Rahip Bartolomeo, yeğenini yasalar karşısında kaybetmişti.

Resim öğrenimine Timoteo Viti’nin yanında başladı. 1495 yıllarında Pietro Perugino’nun atölyesine geçti ve onun yardımcılığını yaptı. İtalyan ressam Pietro Perugino‘nun atölyesinde çıraklık yaparak sanatını geliştirdi.

11 yaşına gelen Raffaello ise babasının atölyesini yeniden düzenleyerek onun işleriyle kendini eğitmeye devam etti. Yaptığı otoportrelerle başarılı olacağını gösteren genç ressamın ilk önemli işi, bir ‘altarpiece’, yani kiliselerde mihrabın arkasına yerleştirilen çerçeveli resim idi. Sant’Agostino Kilisesi’nin Andrea Baronci Şapeli için henüz 17 yaşındayken yaptığı Baronci Altarpiece, 31 cm boya ve 27 cm ene sahipti. Bu iş onun bir yılını aldı ve bölgede ‘usta’ olarak anılmaya başlandı. Ayrıca bu işten 4 yıl sonra İtalya’nın farklı kiliselerine freskler yaptı.

1501 ile 1504 yılları aralığı, Raffaello için serbest işler yaparak hayatını kazandığı, göçebe bir yaşamı vardı. İtalya’nın kuzeyinde çeşitli yerlerde yaşayan genç sanatçı, 1508 senesinde Papa II. Julius‘un özel daveti üzerine Vatikan’a gitti. Michelangelo Buonarroti‘nun da çalıştığı Vatikan’da Papa’nın kütüphanesini dekore eden Raffaello, kumaş üstüne yaptığı resimlerle duvarları kapladı. Bu eserleriyle Papa’yı büyüleyen Raffaello, Vatikan için adeta vazgeçilmez oldu. Raffaello’nun doğduğu yıl açılan, Papa’nın yaşam yeri Sistine Şapeli’nde de çalışan Raffaello, Michelangelo Buonarroti’nun yaptığı “Adem’in Yaratılışı” eserinden büyülendi.

1504’de Floransa’ya gitti. Bu kentte dört yıl kaldı ve Leonardo da Vinci ve Michelangelo Buonarroti’nun yapıtlarını inceledi.

1505-1507 yılları arasında yaptığı Praton Madonnası ve Esterhazy Madonnası gibi resimlerinde gerek kompozisyon gerekse figürlerin yerleştiriliş biçimleri Leonardo’dan etkilendiğini açıkça yansıttı.

Giulio Romano, Gianfrancesco Penni, Perino del Vaga, Polidoro da Caravaggio, Pallegrino Aretusi, Tommaso Vincidor, Timoteo Viti gibi çıraklar yetiştiren Raffaello’nun evlenmediği düşünülüyor. 1514’te nişanlandığı Maria Bibbiena ile evlenmedi. Çünkü bugün herkes tarafından bilinen, üzerine kitaplar yazılıp filmler çekilen Raffaello’nun en büyük aşkı, 1520’de hayatını kaybeden Maria değil, ‘fırıncı kızı’ Margarita idi. Raffaello, Meryem Ana tablolarına modellik yapan Margarita Luti’ye tutkuyla bağlıydı. Hatta bir araştırma sonucu, Meryem Ana tablosunda sonradan değişiklik yapıldığı kanıtlandı.

Sanatçı kısa süren yaşamının on iki yılını Roma’da geçirdi ve art arda başyapıtlar üretti. 1508 yılında Papa II.Julius tarafından Vatikan Sarayı’ndaki oda süslemeleri için Roma’ya çağrıldı.

1511’de tamamladığı Segnatuar oda freskleri sevinçle kutlandı. Sanatçı, 1512-1514 yılları arasında da Eliodoro odası freskleri üstünde çalıştı.

1514 yılında Donato Bramante’nin ölümü üzerine San Pietro Bazilikası’nda yarım kalan işleri devraldı.

1515’te Papa X.Leo Raffaello’ya değerli Roma yazıtlarının korunması görevini verdi. Bunun üzerine arkeolojik bir Roma haritası hazırladı ve kentteki eski yapıtları denetimleriyle ilgilendi.

Bundan bir yıl sonra tasarımını kendi yaptığı Madama Villasıyla, Yüksek Rönesans ilkelerini aşarak yeni bir tasarım anlayışı ortaya koydu.

1517’den sonra son yıllarında zamanının çoğunu mimarlık çalışmalarına ayırdı. San Pietro Kilisesi’nin yanı sıra Aquila Sarayı’nı inşa etti ve Lorenzo de Medici'nin kardeşi Giullano de Medici için de büyük bir villa yaptı.

Raffaello, 37. yaşına bastığı doğum gününde 1520 yılında İtalya’da hayatını kaybetti. Bu üzücü olay sonrasında papalık sarayını büyük bir hüzün kapladı. Sanatçının cenazesi Vatikan’da yapıldı ve Pantheon'a gömüldü.

Başlıca Yapıtları: Allegori, Üç Güzeller, Agnolo Doni’nin Portresi, Niccolini-cowper Madonnası, Sistina Madonnası, Balthasar Castiglione’nin Portresi, I.François’nin Kutsal Ailesi, Şövalyenin Rüyası, Meryem’in Evlenmesi, İsa’nın Mezara Yerleştirilmesi, Tartışma, Atina Okulu, Parnassus, Yasalar, Sedia Madonnası, İsa’nın Göğe Yükselmesi, Taç Giyme.

Kaynak:Biyografiler.com