Donatien Alphonso-François de Sade, Fransız düşünür, yazar. Uç noktalardaki özgürlüğün düşünürü olarak bilinir. Yaşamının yaklaşık 30 yılını hapisanelerde ve akıl hastanelerinde geçirdi. İsmi, "sadizm" sözcüğünün kaynağını oluşturur.

2 Temmuz 1740'da Paris'te, soylu bir ailenin oğlu olarak dünyaya geldi. Dört yaşındayken, amcası Abbe de Sade'ın yanına, Avignon'a gönderildi. Burada gittiği Jesuit College'da eğitim gördüğü sıralarda, yazmaya olan ilgisini keşfetti. 14 yaşındayken Fransız Ordusu'na alındı ve "Yedi Yıl Savaşları" nda görev yaptı. Soylu olduğu için kısa sürede yüzbaşılığa yükseldi. 12 yıl süren askerlik görevini tamamladıktan sonra, 1766'da Paris'e döndü.

1763 yılında, varlıklı bir ailenin kızı olan Renee-Pelagie de Montreuil ile evlendi. Evliliğine rağmen başka kadınlarla ilişkileri devam etti. Bu ilişkileri sırasındaki davranışları yüzünden polis tarafından tutuklandı ve hapis cezasına çarptırıldı. Hapisten çıktıktan sonra şehri terketmeye zorlandı ve bir süre ev hapsinde yaşadı. 1768 yılında bir hayat kadınını kaçırarak tacizde bulundu. Bu dönemde Sade'ın kötü ünü Paris'te yayılmaya başladı. 1772 yılında, illegal afrodizyaklar verdiği hayat kadınlarının zehirlenmeleri üzerine tekrar cezaya çarptırıldı ve bunun üzerine İtalya'ya kaçtı.

1778 yılında ölüm döşeğindeki annesini ziyareti sırasında yakalandı fakat, hakkındaki ölüm cezası uygulanmadı. Hapisten kaçmayı başardı ancak kısa sürede tekrar yakalandı. 1784 yılında Bastille'e nakledilen Sade, burada yarattığı kargaşadan sonra Paris'te, Charenton akıl hastanesine yatırıldı. Burada başyapıtı olan, "Les 120 Journées de Sodome" u yazmaya başladı. 1790 yılında Charenton akıl hastanesinden salıverildi.

1790'da başlayan özgürlük süreci boyunca bir çok kitabını yayınladı. Marie-Constance Quesnet adlı eski bir aktrisle tanıştı ve hayatının geri kalanında birlikte yaşadılar.

1793 yılında, Fransız Devrimi sonrası on ay boyunca iktidarı ele geçiren "Jacoben"lerin yarattığı terörden korkan Sade, konumunu güvenceye almak için önde gelen Jacobenlerden Jean-Paul Marat'a bir methiye yazıp yolladı. "Moderatizm" ile suçlandı ve bir yıldan fazla bir süre hapiste kaldı. Aynı yıl giyotine gitmekten idari bir hata sayesinde kurtulan Sade, 1794'te Maximilien Robespierre'in devrilmesiyle serbest bırakıldı.

1796 yılına gelindiğinde iyice fakirleşen Sade, Locoste'daki harabeye dönmüş şatosunu satmak zorunda kaldı. Bu şato 1990'lı yıllarda Pierre Cardin tarafından restore edilerek, tiyatro festivallerinin gerçekleştirildiği bir yer halini aldı.

1801 yılında Napolyon Bonapart'ın emri ile yargılanmaksızın tekrar hapse mahkum edildi. Ailesinin araya girmesiyle akıl hastası olarak kabul edildi ve tekrar Charenton akıl hastanesine yatırıldı. Charenton hastanesinin müdürü Abbe de Coulmier, Sade'ın yazdığı oyunların hastanedeki diğer hastalar tarafından Paris halkı karşısına çıkarılmasına destek oldu. Coulmier'in tedavi yöntemlerindeki başarılarına rağmen, 1809 yılında gelen yeni kurallar Sade'ı yazmaktan mahrum bırakarak hücre hapsine mahkum etti. 1813 yılında da, bütün tiyatro çalışmalarının durdurulması emri geldi.

Sade, hastanedeki yaşamının dört yılında, çalışanlardan biri olan onüç yaşındaki Madeleine Leclerc ile bir ilişki yaşadı. Bu ilişki Sade'ın 1814 yılındaki ölümüne kadar sürdü.

Marquis de Sade, 2 Aralık 1814 tarihinde Charenton, Saint-Maurice, Fransa'da 74 yaşında öldü. Vasiyetinde, öldükten sonra yakılmak istemesine rağmen Charenton'da gömüldü. Daha sonra Sade'ın kafatası, frenoloji araştırması için topraktan çıkarıldı.

"Sadizm" kavramının çıkış noktası olan Marquis de Sade, yaşadığı dönemin en sıradışı yazarı ve düşünürü olarak akıllara kazınmıştır.

Kaynak:Biyografiler.com