Müzisyen, kemancı

Ayla Erduran, 22 Eylül 1934 tarihinde İstanbul’da doğmuştur. Daha 4 yaşındayken keman çalmayı öğrenmiştir. İlk resitalini on yaşında, Avusturya asıllı Türk piyanist Ferdi Ştatzer eşliğinde Saray Sineması'nda verdi.

1957 - 1958 yılları arasında Moskova Konservatuarında David Oistrakh ile çalıştı. 1957 yılında “Wieniawski” yarışmasında ilk altıya girerek ödül kazandı. Avrupa’nın çeşitli kentlerinde, Güney Amerika'da ve ABD, Kanada, Ortadoğu, Hindistan, Afrika, Rusya, Azerbaycan ve Türkiye’nin pek çok yerinde turneler yaptı.

Belçika Kraliçesi Elizabeth'in de izlediği Brüksel'de Ulvi Cemal Erkin'in keman konçertosunun ilk seslendirmesini 1958 yılında yaptı.

1963 yılında Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası ile Ortadoğu ve Anadolu'nun çeşitli köşelerinde konserler verdi.

1964 yılında Mithat Fenmen eşliğinde Londra’da verdiği ilk resitalinde “Harriet Cohen-Olga Verney” ödülünü kazandı. 1965 yılında yine Londra'da Albert Hall’da Rozhdestvensky ile Johannes Brahms’ın keman konçertosunu seslendirdiği konser BBC tarafından naklen yayınlandı. Ayla Erduran’ın seslendirmeleri; Kanada, İsviçre, İngiltere, Almanya, Brezilya, Bulgaristan, Rusya, Polonya, Irak, Hollanda ve ABD'deki bir çok eyaletin radyolarında kayıtları bulunmaktadır.

1970 yılında Hollanda’da Ludwig van Beethoven Ödülü’nü kazandı. 1971 yılında Türkiye Cumhuriyeti Devlet Sanatçısı unvanı verildi.

1973 yılından 1990’lara kadar İsviçre’deki Conservatoire Populaire’de ve Lozan Konservatuvarı ustalık sınıfında öğretmenlik yaptı ve günümüzün pek çok ünlü sanatçısını yetiştirdi.

Ayla Erduran’ın hayatı 2002 yılında Müzik yazarı Evin İlyasoğlu tarafından "Ayla'yı Dinler misiniz?" adıyla biyografik roman olarak kaleme alındı.

Ayla Erduran, “Archive Series” albüm dizisinde Antonio Stradivari'nin 1710 yapımı "Nelson-ex, The Roederer" kemanıyla çaldı.1994 yılında bu kemanı sattı ve daha sonra 1720 yapımı “Guarnerius” yapımı bir keman kullanmaya başladı.

Ayla Erduran’a 2004 yılında 70 yaşındayken, “Hayalleriniz nedir ?” diye sorduklarında şu cevabı vermiştir:

	Sonsuza kadar sahnede kalmayı hayal etmiyorum. Eugene Ysaye gibi büyük kemancılar bile sahneyi bırakma zamanı konusunda yanlış yapabildi. 80'inde sahneye çıktığında arşesi titriyordu, çevresindekilere espri konusu olmuştu. Hocam Zino Francescatti, 70 yaşında Peter İlyiç Çaykovski'nin konçertosunu çaldıktan sonra şefe "Nasıl buldunuz" diye sormuş. "Gerçekten harika" cevabını alınca "Öyleyse bu benim son konserim olacak" demiş. Ben de en fazla beş ya da altı yıl daha konser veririm. Sonra arkadaşlarımla, gençlerle oda müziği çalışmak istiyorum. Bugüne kadar hayatım müzikle doluydu. Yakınım, ailem yok ne yazık ki ama dışarıda kocaman bir dünya var. Hayatım dört duvar arasında hiç durmadan keman çalışarak geçti. Güneşe, gökyüzüne hasret yaşadım. Şimdi hayalim doğanın içinde olmak, güneşi tenimde hissetmek. Geçmişte yelkenliyle Ege'nin mavisinde kaybolmayı hayal ederdim. Şimdi Doğu Karadeniz'e gidip ormanlarda yürüyüş yapmak, vahşi bir at gibi doğaya karışmak istiyorum. Bir başka hayalim, geçmişte konser verdiğim ve sokaklarında gezemediğim şehirlere turist olarak gitmek.

Albümleri :
2004 - Ayla Erduran Plays Johannes Brahms
2004 - Ayla Erduran Plays Brahms (Piano Trios No. 2-3)
2004 - Ayla Erduran Plays With Mithat Fenmen
2004 - Ayla Erduran Plays J. S. Bach
2008 - Arşiv Serisi - 5


Kaynak:Biyografiler.com