Ali Doğan Sinangil, 1 Şubat 1934 tarihinde Konya'da sanayici bir ailenin oğlu olarak doğmuştur. Babası Muzaffer Sinangil’dir. 1941 yılında ailesiyle İstanbul’a göç etmiştir. Galatasaray Lisesi ilkokulunda tahsil hayatına başladı. Müzik öğretmeni İsmail Hakkı Sunat'ın yönlendirmesiyle müzik dersleri almaya başladı. Seyfettin Asal ve Ali Sezin ile keman, Demirhan Altuğ ve Tahir Sevenay ile solfej ve armoni çalıştı. 1954 yılında Galatasaray Lisesi'ni bitirdi ve 1955 yılında mühendislik öğrenimi için Almanya'ya gitti.

Lise sıralarında ilgi duyduğu yirminci yüzyıl müziğini, Almanya'da daha derinlemesine inceleme fırsatı buldu. 1955-60 yılları arasında Darmstadt Müzik Enstitüsü'nde Scherchen, Maderna, Boulez, Ligetti, Stockhausen gibi yeni müziğin ünlü kişilerini tanıdı.

Yurda döndükten sonra 1980'e kadar aile şirketinde çalışan Sinangil, o tarihten sonra kendini bestelerine verdi. Besteci 1969'dan sonraki çalışmalarında tasavvuf felsefesinin gizemsel boyutlarından yola çıkarak çağdaş müzik tekniği ile bu düşünceyi birleştirir. Mevlana Oratoryosu bu tür çalışmalarının bir örneğidir.

Ali Doğan Sinangil, “başyapıt”larından Mevlana Oratoryosu’nu 1973 yılında bestelemiştir. 13. yüzyıl düşünür ve şairlerinden Mevlana’nın Mesnevi’sinde yer alan ilk 18 şiir üzerine yazılan bu yapıt, tasavuuf feslefesinin saf mistisizmini bestecinin özgün müziğiyle birleştirme amacını taşır.

1973 yılından sonraki çalışmalarında kendi özgün müzik dilini geliştirerek, Op. 16 Piyano Sonatı ile başlayan, Op. 21, 3. Yaylı Sazlar Dörtlüsü ile sonlanan, dokuz yıllık devrede yer alan altı yapıtın aralarında ortak bir zemin bulunmakta ve bu yapıtlar bütün bestecilik yaşamında denediği yöntemleri ortaya koymaktadır.

BAŞLICA YAPITLARI :
Op. 1 Suite, yaylılar orkestrası için, 1953; ilk seslendirme: İstanbul Opera Orkestrası Üyeleri tarafından, 1975.
Op. 2 Improvization, I; Şef ve Flüt, Obua, Klarnet, Korno, Trompet, Trombon, Keman, Viyola ve Piyano için; ilk seslendirme: Darmstadt, Şef: Bruno Baderna, 1961.
Op. 3 Kompozisyon, Orkestra için, 1959.
Op. 4 Polifoni, Orkestra için, 1961.
Op. 5 Improvization, II, 23 değişik çalgı için, 1961.
Op. 6 Yaylılar Dördülü, 1969.
Op. 7 Piyano İçin Bir Parça, 1970; ilk seslendirme: Hülya SAYDAM, 1972.
Op. 8 Senfoni No:1, büyük orkestra için, 1970; ilk seslendirme: Ottavio Ziino yönetimindeki İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası, 1978.
Op. 9 Mevlana Oratoryosu, solocular, koro ve orkestra için, 1973; ilk seslendirme: besteci yönetimindeki İstanbul Devlet Operası Orkestrası ve Solistleri, 1975.
Op. 10 Senfoni No:2, Orkestra için, 1978; ilk seslendirme: Mircea Baserab yönetimindeki İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası, 1980.
Op. 11 Yaylılar Dördülü, 1979; ilk seslendirme: İstanbul Müzik Festivali kapsamında London String Quarted, 1980.
Op. 12 Viyolonsel Konçertosu, 1982.
Op. 13 Senfoni No:3, Büyük Orkestra için, 1983.
Op. 14 Çağrı, mistik bale müziği; iki solocu, bir çocuk sesi, koro ve orkestra için, 1984.
Op. 15 Bağdat Hatun; Opera, iki perde, 1990-91.
Op. 16 Sonat, Piyano için, 1993-94.
Op. 17 Keman konçertosu, “Savaş ve Terör Kurbanı Çocukların Anısına“, iki bölüm, 1996.
Op. 18 Improvization III, Oda Orkestrası yada 17 çalgı solisti için, 1997.
Op. 19 Senfoni No:4, Orkestra için, 1998.


Kaynak:Biyografiler.com