İatrokimya

İatrokimya

Ünlü tıp adamı Paracelsus'a ait kuram. İyatrokimya, hastalıklara ve tıbbi rahatsızlıklara kimyasal çözümler sağlamaya çalışır.

Paracelsus, varlıkların hepsinin ortak bir temeli olduğunu ileri sürdü; bu temel, daha önce ileri sürülen 4 elementin yanı sıra, onun materia prima (ilk maddeler) adını verdiği tuz, cıva ve kükürtten oluşuyordu.

Paracelsus, kimyada kabul edilmiş yasa ve ilkelerin, aslında canlılar için de geçerli olduğunu savundu. Bir canlı, belli bir kimyasal yapıya sahipse, buna bağlı olarak o yapıda oluşacak bozukluklar, doğal ki kimyasal kökenli olacak ve kimyasal ilkelerin açıklama modelleriyle anlaşılabileceklerdir; bu durumda yapının düzeltilebilmesi de, ancak kimyasal maddelerle olanaklı olacaktır: Bu anlayışa iatrokimya denmiştir.

Bu kurama dayanarak, Paracelsus, vücut işlevlerinin, örneğin midenin işleyişinin kimyasal bir süreç oluşturduğunu ileri sürer. Mide sindirim görevini besin maddelerini ısıtıp, ıslatarak veya onları bazı hareketlerle parçalayarak değil; midenin salgıladığı bazı sıvılar vasıtasıyla onu kimyasal bazı değişimlere tabi tutar. Bu yaklaşımı temel alan sonraki yüzyıllarda, bazı bilim insanları, araştırmalarını salgı bezleri üzerinde yoğunlaştırmışlardır.

Bu bilim alanı, modern tıbbın yükselişinden bu yana Avrupa'da kullanım dışı kalmıştır. Bununla birlikte, iyatrokimya, özellikle geri kalmış ülkelerde, 1525 ile 1660 yılları arasında popülerdi . En önemli lideri, 16. yüzyılın önemli bir İsviçreli simyacısı olan Paracelsus'du. İatrokimyacılar, fiziksel sağlığın belirli bir vücut sıvıları dengesine bağlı olduğuna inanıyorlardı. İatrokimyasal tedaviler ve kavramlar, Güney Asya, Doğu Asya ve dünya çapındaki diasporik toplulukları arasında hala yaygın olarak kullanılmaktadır.