İbranice

Dil Ailesindeki Yeri
Afro-Asyatik dillere bağlı, Kuzey Batı Sami (Semitik) Dil Grubunun Ken'an koluna bağlı olan İbranice; 6 milyon kişi tarafından konuşulan bir dildir. 22 harflik İbrani Alfabesi ile sağdan sola doğru yazılır. Genelde İsrail ve ABD'de konuşulur. Bunun dışında Batı-Şeria'da Yahudi olmayan bir azınlık ve dünyanın birçok yerindeki Yahudi azınlıklarca da yerel dilin yanında Ladino, Yidiş veya Aramice ile beraber dini lisan olarak konuşulur.

Tarihçesi
Eski Ahid de denilen 'Tanah' ve 3,300 yıl önce Hz. Musa zamanında kaleme alındığı düşünülen 'Torah' Kutsal Kitap İbranice'si ile yazılmıştır. Yahudiler bu sebeple İbranice’ye 'Laşon HaKodeş' ("Kutsal dil") de derler.

Tarihçiler, Kudüs'ün Babilliler tarafından M.Ö. 607 yılında talan edilmesinden sonra, günlük İbranice’nin yerine zamanın Lingua Franca'sı olan, Mezopotamya'dan Mısır'a kadar yaygın bir biçimde konuşulan ve yine semitik bir dil olan Aramice konuşmaya başlamış, bu dönemden itibaren İbranice'nin yerini yavaş yavaş Aramice almıştır. Tevrat’ın Aramice çevirileri yapılmış (Targum Onkelos) ayrıca Yahudi din adamları Babil'de ve Kudüs'de Musevi Hukuku'nu oluşturan ve Talmud'u Aramice olarak kaleme almışlardır.

Romalıların bölgeyi ele geçirmesiyle, 3. yüzyılda İbranice konuşulan bir dil olmaktan çıkmış, ancak zaman içinde zenginleşerek önemli bir yazı dili haline gelmiştir.

19. yüzyıl sonunda İbranice, modern İbranice olarak tekrar ayağa kaldırılmış ve zamanın yahudilerince Yidiş (Yiddish), Arapça, Rusça gibi dillerin yerine konuşulmaya başlamıştır. Modern İbranice, 1921 yılında, İngiltere yönetimindeki Filistin'de ve 1948 yılında kurulan İsrail Devleti'nin (Arapça ile birlikte) resmi dil olarak ilan edilmiştir.